KİMSE BEĞENMİYOR BENİ

Önemli değil, kimse beğenmesin. Ben sözümü söylüyorum. Önce kendime sonra kulağını açana. Bizi Allah duysun yeter. Hal-i ahvalimizi arz ediyoruz. Takdir O'nun.

Bu hayat zor tabi. Yaşamak başlı başına bir mücadele. Ama önce kendinle. Kendini yenenlere selam olsun.

Sesimiz var, bazen çığlık. Çoğu zaman fısıltı. Kendi kendine konuşur mu insan? Konuşur...

Kimse beğenmek zorunda değil hem. Kimse sevmek zorunda da değil. Bak bizi de kimse sevmiyor zahar. İnsanın canını sızlatır çocuklarından uzak kalmak.

Ben kendimi her gece sabaha kadar dinliyorum.

Allah'a emanet ol sevdiğim...

ÇOCUKTUK BİZ

Hey çocuktuk biz
Yerdeki ekmeği alıp öperdik
Sakız paketinden çıkan artist resmini
Gazoz kapağını biriktirirdik
On kuruşa şekerli simit
Onbeş kuruşa limonata
Nasıl da sevinirdik
Telden araba yapar
Sokaklarda çocukça çember
çevirirdik
Elim sendeydi
Saklanmayan ebeydi

Hey çocuktuk biz
Dut ağacında daldan dala
Renk renk uçurtmalarla
Tahtadan kılıçlarımız vardı
Beş taşımız, misketlerimiz
Araburus saçlarımız vardı
Can kurtarırdı ayakkabımız
Bir yeşil portakal kadar büyüktü
Mutluluklarımız

Hey çocuktuk biz
Kızıp terlik fırlatsa da annemiz
At kuyruğu kılından tuzak kurup
Sığırcık yakalardık
Yani biraz da yaramazdık
Yani çocuktuk biz
Sabahtan akşama avluda, sokakta
Teneffüste okulda
Oynardık
Koşardık, zıplardık
Hiç yorulmazdık

Hey çocuktuk biz
Hep çocuktuk biz
Şimdi yitmiş bitmişiz
Bizimle beraber sanki
Dünyanın tüm çocuklarını da
Kaf dağının ardında yitirmişiz...

TURKUAZ

Varsın kimse görmesin

Hiç kimse duymasın beni

Ben kalbimin en ücra köşesine

Gizlemişim seni

Ellerin diyorum

Ne kadar beyaz

Gözlerin diyorum

Turkuaz

Ve naz

Ve niyaz

Düşmüş dilime dimağıma

Ben kalbimin en tenha köşesine

Gizlemişim seni

Yakamoz gibi

Ruhumun denizindesin

Müebbetsin

Gurbetsin

Süresiz nöbetsin

Gönlümün dehlizindesin

Oy gizlemişim seni

Özlemişim seni

Adını duyurmam kimseye

Öteye

Beriye

Saçıp savrulan ben

Bin özge ateş içinde

Kavrulan ben

Bir derin uçurum kenarı

Düştüm düşeceğim

Elveda demeden

Saçına güller dermeden

Göçüp gitmek neden

İnancım ve inadım

Feryadım

Yâdım

Hep sen

İken şimdi kuytularda

Kahrolan ben

Seni gizlerim kendimden bile

Öyle işte

Öyle

Ben kalbimin en tenha köşesine

Gizlemişim seni..

KENDİNE KONUŞANLAR – I

Konuşmak için ses mi gerekli
Yaşamak için nefes mi
Ya bu hayat koca bir kafes mi
Bazen kendi kendine konuşur insan
Bazen kendi kendine çıldırır

Duymak isteyen duyar 
Haykırsan da duyan olmaz
Ne günün ışığı ne gecenin gölgesi
Bir türlü yüreğin durulmaz
Bir türlü sabah olmaz

Kalem körelir sayfalar kararır
Şiir susar, göz yaşarır
Bütün umutlarını ecinniler aparır
İnsan bazen kendine konuşur
Bazen kendi kendine çıldırır

1/12/15

SADECE GELSEN

Gelsen diyorum
Sadece gelsen
Çekinmeden
Hiçbir şey demeden
Gülmeden gülümsemeden
Gelsen

Ne olur bir sabah ansızın gelsen
Meltem gibi 
Ilık bir nefes gibi
Hüzünkar bir ses gibi
Belki durgun
Belki yorgun
Suskun ve tutkun
Bir edayla
Duayla gelsen

Gönlümün en hazin anında
Saklımda 
Sakalımda
Aklımda
Kımıl kımıl sancıyken sen
Kalbimin katıksız inancıyken 
Gelsen diyorum
Gelsen
Ben yorulmuşken beklemekten
Kırılmışken
Darılmışken
Artık gel demeden
Gelsen 
Gelsen

Güllerle dolsa odam
Gelincik çiçekleri açsa elimde
Bir sabah ansızın
Yahut bir akşam
Sessizce gelsen
Heyecanla
Helecanla
Bir kuş ürkekliğinde kalbim
Düşerse avuçlarına
Ne gam
Ah bir gelsen
Sessizce
Bir kelebek gibi
Yıllarca beklenen bir bebek gibi
Gelsen diyorum
Gelsen
Ah bir gelsen..

5/11/2015